Call for Papers
(Re)Considering Violence: New Configurations of History, Memory, and the Present in Belarusian and Neighbouring Societies
The mass protests against the Belarusian authoritarian regime and the subsequent and ongoing wave of repression, as well as the Russian assault on Ukraine have triggered a re-evaluation of history and a reconceptualization of historical memory in the region.
The reconfiguration of the relationship between state and society, including the widespread use of physical violence and warfare against civilians, and the radicalization of historical revisionism call for our attention, reflection, and open and candid conversation.
Our conference provides an opportunity to discuss the historical roots of repressive regimes and the use of violence by states, communities, or individuals in the region as a whole. The goal is to offer a space for exploring new analytical approaches and for developing productive forms of exchange and collaboration between scholars and activists from various countries and societies.
Russia’s war against Ukraine, legitimized with a distorted historical account that follows a Soviet framework and is accompanied by aggressive political mobilization within Russia, is disturbing due to Russia’s massive destruction of public infrastructure and a cynical attitude towards the civilian population. The number of displaced persons and refugees is larger than that resulting from any war or crisis in Europe since the end of World War II, including the number of refugees who entered the European Union during the several crises of the 2010s.
The 2020 mass protests in Belarus and the authoritarian violence in the aftermath have driven a significant part of Belarus’ civil society into emigration and exile. The Belarusian diaspora community in Poland, Lithuania, Ukraine, Georgia, and other countries is actively striving to continue at least some of the work of the many displaced grassroots and non-profit initiatives. Within the country, political, legal, and police forces try to destroy the infrastructure of civil engagement and align Belarus’ domestic and foreign policy with Russia. The development of a more diversified historical memory has come to a halt. The authoritarian Belarusian regime has become an active participant of Russia’s military aggression toward Ukraine.
The image of the past is being transformed not only in Belarus, Ukraine and Russia, but also in other countries of the region that are affected by the current events. As a result of violence and war, we observe a drastic change of the political status quo and the rupture of many previously existing connections and networks within the region. (New) Lines of separation emerge and create new problems that require us to evaluate not only the possibility of a non-authoritarian future for several countries, but new ways to interpret the past and the present as well.
During the conference, we plan to discuss the following questions:
Is there a continuum of violence?
In our attempts to explain and understand the present, we often draw parallels to events in the past. But: Does our understanding of the Soviet past and the use of state and political violence in the 20th century provide a useful foundation for analysing the current authoritarian regimes of the region including Belarus? Do the frameworks of “imperial history” and “postcolonialism” offer useful tools to explain new and recent forms of militarization, military expansion, and warfare?
Does the contemporary moment facilitate new reflections on the 20th century as a period of extreme violence?
From a political perspective, the analysis of genocides and their significance has acquired new urgency, notably due to Russia’s war on Ukraine that includes genocidal violence. At the same time, authoritarian and right-wing governments in several countries of the region instrumentalize and abuse the concept of genocide and the legacies of World War II to pursue claims against one another and to challenge the post-World War II geopolitical order. To what extent do the legacies of Stalinism and Nazism impact the perception of current events? How do representations of the past and present change in light of the current trends and developments?
What are the challenges of memory work in the region?
Alongside the need to secure and safeguard archives in Belarus and Ukraine, scholars are facing new obstacles in conducting research including oral history interviews under extreme conditions. How can we document present traumatic events and experiences, considering especially the role of digital technologies? At the same time, we can observe a clear crisis of critical studies of historical memory in the countries governed by familiar and newly emerging authoritarian regimes. Can the models of commemoration and documenting historical trauma that were institutionalized between the end of the 1980s and the early 1990s serve to describe and analyse current experiences?
Which new everyday cultural, political, or other practices that result from the experience of violence and war can we observe in the region?
How can scholars document the changes of the everyday life of individuals and groups that experience authoritarian and wartime violence and that are in a constant crisis? How can we archive the experience of refugees and displaced persons? Which forms of adaption can we observe in different societies? What are the effects of forced emigration and exile of large numbers of historians and their struggle to integrate in new academic landscapes and scholarly networks?
The conference will offer a platform to discuss these and other questions, with the overarching goal to reflect on the role of the current situation for the necessity and creation of new historical narratives in the region.
We welcome contributions by scholars from all disciplines, and we encourage submissions focusing on additional questions and problems related to the overall theme of the conference but which are not listed above.
The conference will be conducted in Belarusian and English.
Accommodation and meals during the conference will be provided. Travel expenses can be reimbursed after consultation with the organizers.
Please send a title and short abstract of your paper (max. 200 words), information about your institutional affiliation and status, and a short note on the language you will be presenting in to: Aktivieren Sie JavaScript, um diesen Inhalt anzuzeigen.
Deadline for submissions is May 31, 2023. Acceptance notices and invitations will be circulated in July 2023.
Conference Organizing Committee: Felix Ackermann, Alesja Belanovich-Petz, Aliaksei Bratachkin, Iryna Kashtalian, Iryna Ramanava und Anika Walke
The Conference is funded by the German Academic Exchange Service with funds from the German Federal Foreign Office.
In cooperation with:
FernUniversität Hagen
Universität Bremen
Washington University in St. Louis
The Forum for Historical Belarus Research is a project of the German Association for East European Studies (DGO) and a platform for the presentation of current questions and research desiderata on Belarusian history in its transnational relations.
https://dgo-online.org/forum-fuer-historische-belarus-forschung/
+++
Конкурс заявак на канферэнцыю:
(Пера)асэнсоўваючы гвалт: новыя канфігурацыі гісторыі, памяці і сучаснасці ў беларускім і суседніх грамадствах
Берлін, 9 – 11 лістапада 2023 г.
У выніку масавых антыаўтарытарных пратэстаў 2020 года і працяглых рэпрэсій у Беларусі, а таксама ў сувязі з паўнамаштабным нападам Расіі на Украіну адбываецца пераацэнка гісторыі і пераасэнсаванне гістарычнай памяці ў рэгіёне. Пераканфігурацыя адносін паміж дзяржавай і грамадствам, шырокае прымяненне фізічнага гвалту і ваеннай агрэсіі супраць грамадзянскіх асоб, а таксама радыкалізацыя гістарычнага рэвізіянізму патрабуюць нашай увагі, асэнсавання і прамой камунікацыі. Мы прапануем абмеркаваць розныя феномены, звязаныя як з гістарычнымі каранямі рэпрэсіўных рэжымаў, так і з выкарыстаннем гвалту з боку дзяржаў, супольнасцей або індывідуальных асоб у больш шырокім сэнсе ў рэгіёне ў цэлым. Наша мэта – стварыць прастору для абмеркавання новых аналітычных падыходаў і развіцця прадуктыўных форм абмену і кааперацыі паміж даследчыкамі і актывістамі з розных краін і супольнасцей.
Вайна Расіі ва Украіне адзначаецца спробай легітымацыі праз скажонае гістарычнае апісанне, якое грунтуецца на савецкіх патэрнах. Яна суправаджаецца агрэсіўнай палітычнай мабілізацыяй унутры Расіі і выклікае шок маштабамі разбурэння грамадзянскай інфраструктуры і цынічным стаўленнем да мірнага насельніцтва ва Украіне. Гэты крызіс стаў найбольш маштабным у Еўропе пасля Другой сусветнай вайны, у тым ліку па колькасці бежанцаў, якія патрапілі ў Еўрапейскі саюз падчас шэрагу крызісаў 2010-х гадоў.
Масавыя пратэсты 2020 года ў Беларусі і аўтарытарны гвалт пасля іх змусілі значную частку беларускай грамадзянскай супольнасці на эміграцыю і выгнанне. Беларуская дыяспара, згуртаваная ў Польшчы, Літве, Украіне, Грузіі і іншых краінах, актыўна імкнецца працягнуць хаця б частку працы многіх перамешчаных ініцыятыў. Унутры краіны палітычныя, юрыдычныя і паліцэйскія сілы намагаюцца знішчыць усю інфраструктуру грамадзянскіх ініцыятыў і прывесці беларускую унутраную і знешнюю палітыку ў адпаведнасць з расійскай. Спынена развіццё дыферыянцаванай гістарычнай памяці. Аўтарытарны рэжым Беларусі стаў актыўным удзельнікам ваеннай агрэсіі Расіі ў адносінах да Украіны.
Вобраз мінулага трансфармуецца не толькі ў Беларусі, Украіне і Расіі, але і ў іншых краінах рэгіёна, на якія ўплываюць бягучыя падзеі. У выніку гвалту і вайны мы назіраем рэзкую змену палітычнага статус-кво і разрыў многіх сувязяў і сетак, якія раней існавалі ўнутры рэгіёна. Лініі падзелу ўзнікаюць і ствараюць новыя праблемы, якія патрабуюць ад нас ацэнкі не толькі магчымасці неаўтарытарнай будучыні шэрагу краін, але і новых спосабаў інтэрпрэтацыі сучаснага і мінулага.
У рамках канферэнцыі мы хацелі б абмеркаваць наступныя пытанні:
- Ці існуе кантынуітэт гвалту?
У нашых спробах растлумачыць і зразумець сучаснасць мы часта праводзім паралелі з падзеямі ў мінулым. Але: ці дае нашае разуменне савецкага мінулага і выкарыстання дзяржаўнага і палітычнага гвалту ў XX стагоддзі карысную аснову для аналізу аўтарытарных рэжымаў рэгіёна, уключаючы Беларусь? Ці прапануюць рамкі «імперскай гісторыі» і «посткаланіялізму» карысныя інструменты для тлумачэння новых і нядаўніх формаў мілітарызацыі, ваеннай экспансіі і вядзення вайны?
- Ці спрыяе сучасны момант новым рэфлексіям аб XX стагоддзі як аб перыядзе скрайняга гвалту?
У палітычным сэнсе значэнне аналізу генацыдаў сёння зноў з'яўляецца актуальнай тэмай, у тым ліку з-за вайны Расіі ва Украіне, падчас якой ажыццяўляецца генацыдальная палітыка. Адначасова канцэпцыю генацыду, а таксама спадчыну Другой сусветнай вайны інструменталізуюць, імі злоўжываюць аўтарытарныя і/або правыя ўрады краін рэгіёну для вылучэння ўзаемных прэтэнзій і перагляду геапалітычнага парадку, усталяванага пасля Другой сусветнай вайны. Наколькі сёння спадчына сталінізму і нацызму ўплывае на ўспрыманне таго, што адбываецца, або рэпрэзентацыі мінулага і сучаснага мяняюцца ў святле сучасных тэндэнцый і падзей?
- Якія выклікі працы ў сферы памяці ў гэтым рэгіёне?
Нароўні з неабходнасцю абароны архіваў у Беларусі і Украіне вучоныя сутыкаюцца з новымі перашкодамі пры правядзенні вуснагістарычных інтэрв'ю ў экстрэмальных умовах. Як мы можам задакументаваць цяперашнія траўмутычныя падзеі і перажыванні, асабліва ўлічваючы ролю лічбавых тэхналогій? У той жа час мы можам назіраць відавочны крызіс крытычных даследаванняў гістарычнай памяці ў краінах, якія кіруюцца як старымі, так і новымі аўтарытарнымі рэжымамі. Ці могуць мадэлі памяці і дакументавання гістарычнай траўмы, якія былі інстытуцыяналізаваны паміж канцом 1980-х і пачаткам 1990-х гадоў, служыць для апісання і аналізу бягучага досведу?
- Якія новыя штодзённыя культурныя, палітычныя ці іншыя практыкі, якія з'яўляюцца вынікам досведу гвалту і вайны, мы можам назіраць у рэгіёне?
Як навукоўцы могуць дакументаваць змены ў паўсядзённым жыцці людзей і груп, якія зазнаюць аўтарытарны і ваенны гвалт і якія знаходзяцца ў працяглым моманце крызісу? Як мы можам архіваваць досвед уцекачоў і перамешчаных асоб? Якія формы адаптацыі мы можам назіраць у розных грамадствах? Якія наступствы вымушанай эміграцыі і выгнання вялікай колькасці гісторыкаў і іх барацьбы за інтэграцыю ў новыя акадэмічныя ландшафты ў навуковых сетках?
Канферэнцыя стане прасторай для абмеркавання гэтых і іншых пытанняў. Галоўнай мэтай з'яўляецца асэнсаванне ролі наяўнай сітуацыі ў неабходнасці стварэння новых гістарычных наратываў у рэгіёне.
Мы вітаем удзел прадстаўнікоў усіх дысцыплін і таксама заахвочваем матэрыялы па сумежных пытаннях і праблемах, калі яны маюць дачыненне да агульных тэм, апісаных вышэй.
Рабочыя мовы канферэнцыі – беларуская і англійская.
Арганізатары забяспечваюць пражыванне і харчаванне падчас канферэнцыі, выдаткі на праезд пры немагчымасці іх пакрыцця ўдзельнікамі з іншых крыніц кампенсуюцца ў індывідуальным парадку па папярэдняй дамоўленасці з арганізатарамі.
Калі ласка, дасылайце назву вашага даклада, кароткую анатацыю (200 слоў), а таксама інфармацыю пра вашу інстытуцыйную прыналежнасць, статус і мову, на якой вы будзеце выступаць, да 31 мая 2023 г. па адрасе: Aktivieren Sie JavaScript, um diesen Inhalt anzuzeigen.
Паведамленні аб прыёме да ўдзелу будуць разасланыя ў ліпені.
Арганізацыйны камітэт: Фелікс Акерман, Алеся Белановіч-Пэтц, Аляксей Братачкін, Аніка Вальке, Ірына Кашталян, Ірына Раманава
У партнёрстве з:
FernUniversität Hagen
Universität Bremen
Washington University in St. Louis
Форум гістарычных даследаванняў Беларусі – праект Нямецкага таварыства па вывучэнні Усходняй Еўропы і платформа для прэзентацыі актуальных даследаванняў па гісторыі Беларусі ў міжнацыянальным кантэксце.
https://dgo-online.org/forum-fuer-historische-belarus-forschung/
Пры фінансавай падтрымцы Нямецкай акадэмічнай службы абмену са сродкаў МЗС Германіі.
Veranstaltungsprogramm
Flyer EN (PDF, 233 kB)
Flyer BEL (PDF, 268 kB)